توماس جفرسن

موقعی که برای انتخابات دوره ی آینده به تعیین نامزدها پرداختند، مجالس مقنّنه ی هشت کشور (ایالت) مجدداً جفرسون را کاندید کردند که دفعه سوم نیز به ریاست جمهوری... نام لاتین : Tomas Jeferson
نام فارسی : توماس جفرسن

 

 موقعی که برای انتخابات دوره ی آینده به تعیین نامزدها پرداختند، مجالس مقنّنه ی هشت کشور (ایالت) مجدداً جفرسون را کاندید کردند که دفعه سوم نیز به ریاست جمهوری انتخاب گردد . لیکن قبل از آنکه سایر کشورها (ایالات) نیز او را کاندید کنند. جفرسون اعلام کرد که به هیچ وجه حاضر نیست برای سومین بار رئیس جمهور شود و دلیل امتناع خود را از قبول این مقام چنین اعلام داشت که هرچند در قانون اساسی منعی در این باب وجود ندارد، لیکن چنین محدودیتی عملاً واجب و لازم است که در غیر اینصورت ریاست جمهوری ممکن است شغلی دائم و یا حتی موروثی گردد. از این رو نفع دموکراسی در این است که دوره ی ریاست جمهوری عملاً به دو دوره محدود گردد، و در این زمان جفرسون 66 سال داشت.

     جفرسون پس از کنارگیری از کار دولتی در مونتی سلو به زراعت مشغول شد. امّا چند روز نگذشته بود که چند تن از جوانان نزد او آمدند و راجع به تحصیلات خود با او مشورت کردند. جفرسون گفت باید برنامه و در س شما را ببینم، پس از بررسی برنامه های آنها و راهنمائی های لازم گفت: فراموش نکنید که هدف نهائی و منظور نهائی از کسب معارف و علوم آزادی و سعادت بشر است.

     هنگامی که جفرسون با دانشجویان جوان درباره ی تعلیم و تربیت بحث می کرد، نقشه ای که از سالیان دراز همولره از خاطر می پرورانید بیش از بیش شدّت یافت. از ایّام جوانی که در مجلس ویرجینیا عضویّت داشت برای برقرار کردن و فراهم کردن وسایل تعلم و تربیّت عمومی در تمام مراحل از دبستان تا دانشگاه مبارزه کرده بود. امّا با وجود مساعدت اوضاع به دلیل مخالفت سران و رهبران محافظه کار ویرجینیا نقشه ی وی پیشرفت زیادی نکرده بود. در این موقع بخاطر وی رسید که در راه اجرای آن قسمت از نقشه ی خودش که مربوط به تاسیس دانشگاه است جد و جهد و تلاش نماید و وسایل آن را فراهم سازد.

     در سال 1814 یک روز صبح که سواره از دامنه ی تپه ای پائین می آمد، به دبیرستان نزدیک منزلش رسید. اتفاقاً در آن ساعت جلسه ی هیئت مدیره تشکیل می شد و چون با شکل روبرو شده بودند وقتی جفرسون را دیدند بخصوص رئیس هیات مدیره از او دعوت کرد که در جلسه شرکت کند و از نظر فکری به ایشان کمک کند. جفرسون هم دعوت ایشان را پذیرفت و در جلسه شرکت کرد، پس از شنیدن مطالب ایشان، عقاید خود را درباره ی تعلیم و تربیّت بیان کرد و گفت چرا این دبیرستان کوچک را به یک دانشگاه تبدیل نمی کنید؟

     طولی نکشید که جفرسون اعضاء هیات مدیره را قانع کرد که همگی دانشگاه  Centerel College را تاسیس کردند.

با اینکه جفرسون در این زمان بدهکار بود هزار دلار به رسم اعانه پرداخت کرد، سه سال بعد ساختمان این دانشگاه روبه اتمام بود. از طرفی بر اثر سعی جفرسون و دوستانش قانونی راجع به تاسیس یک دانشگاه ملّی از تصویب مجلس گذشت.

     جفرسون فوراً Centerel College را به ایالت اهداء نمود بشرطی که پایه و اساس دانشگاه ملّی شود این اقدام دو فایده داشت، یکی آنکه قسمتی از ساختمان دانشگاه ساخته شده و از این رو هزینه ی دولت تقلیل پیدا می کرد، دوّم آنکه دانشگاه در همان محلّی که جفرسون مایل بود یعنی نزدیک منزلش ساخته می شد.

     در اثر ابن اقدام جفرسون، مردم نیز کمک کردند، گرچه عدّه ای مایل بودند کمک کنند تا دانشگاه در محلّ دیگری تامین شود، امّا همگی حق را به جفرسون 74 ساله دادند، زیرا دیده بودند آو 40 سال برای تاسیس این دانشگاه و بهسازی آموزش و پرورش ویرجینیا تلاش کرده بود.

     نخست فکر جفرسون متوجّه آراستگی ظاهر دانشگاه گردید. او نمی خواست ساختمانی بدون نقشه و در هم ساخته شود. عقیده داشت همانطوری که فکر سالم در بدن سالم است در دانشگاه نیز محاسن تعلیم و تربیّت زمانی تامین خواهد شد که نیازهای آن آراسته و با شکوه باشد.

     او جمال و جلال ظاهری هر دستگاهی را موجب حظ بصرو تقویّت فکر می دانست و می گفت جلوه ظاهری دانشگاه سبب مزید اعتبار و جلب استادان معروف جهان خواهد شد و دانشجویان نیز از مشاهده ی ابنیه و عمارات مجلل به زیبائی معماری کلاسیک پی خواهند برد. برای این منظور جفرسون یکبار دیگر توجّه خود را به کتاب معماری ((پلادیو)) که مانند کتاب های آسمانی نزد او مقدس بود، معطوف داشت.

     نقشه ی جفرسون این بود که می گفت: دانشگاه باید دارای ساختمان های متعدد باشد از جمله اینکه استادان باید برای خود اتاق ویژه ای داشته باشند، استادان باید در همان محدوده دانشگاه سکونت کنند لذا خانه ی استادان باید در محوطه ی دانشگاه نباشد، دانشجویان باید به راحتی تز دانشگاه به دانشگاه دیگری بروند. در معرض باد و باران قرار بگیرند راهروه های بین دانشگاه ها باید سقف داشته باشد . منزل شاگردان باید حتی المقدور در اطراف محلّ سکونت استادان باشد.

     ساختمان دانشکده زبان لاتین ویونان، تاریخ قدیم و هنرهای کلاسیک باید به سبک پانتئون رم ( Roman Pantheon   ) یعنی معبد خدایان ساخته شود. هر یک از ده غرفه به شکل یکی از بناهای معروف قدیم از قبیل مارسلوس ( Marcellus)) یا گرمابه های امپراطور دیو کلیسیان (Diocletiam) یا معبد الهه ی بخت و غیره بنا گردد. در اینگونه ساختمان ها دانشجویان رشته های کلاسیک بهتر به مفهوم دروس خود پی می برند و موضوعات مختلف در نظرشان مجسم می گردد.